
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd"> Seguir lendo
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd"> Seguir lendo
Eran os que cantaban o de “las chicas no tienen pilila, ni nunca la tendrán” ou “me duele la cara de ser tan guapo”.
Pero a min a que me mola é “La fiesta medieval”. E punto esférico.
E bueno. Iba a meter “mi agüita amarilla” dos Toreros Muertos, pero o video é tan malísimamente malo que prefiro este no que salen toreros levando hostias.
Por certo que non sei se mandar ao carallo a etiqueta “videos”, que total non valen pra nada e acabo de ter que editar este post e catro máis de videos para cambia-la etiqueta pq a ninguén se lle acordou poñelo correctamente no seu momento.
E para quen non a vira…
Podo entender á xente lle guste 300. Ten a súa coña: hai hostias como pans, ten unha estética de videoclip “chachi quetecagas”, frases de marine americano, máis hostias, testosterona e máis hostias se caben.
Vale.
Pero de ahí a dicir que esta parida de peli é unha Obra Mestra… Puta xente, rabaño de inútiles, qué hostias merece o “Home da Rúa”, carallo.
A partir de agora declárome totalmente Pro-Despostismo Ilustrado.
Joderxa… Quediosnospilleconfesaos…
Esta peli mola +:
HOXE O monito efervescente plus viu unha peli rusa chamada solaris:::
Sería_a_peli_efervescente_do_ano_se_non_fose_do_72::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::010101000100010010001
1110000101001110100100110100110111
0100110010010001000
10010010001::::::::::::::::::::::::::::::::::::
:::::::::::::::::::::::::::::::::putos_rusos
pero quería só recomentar un par de pelis:
American Psycho:
The Shining:
E feito isto xa podo ir sobar, que mañá hai clase.
(un post vilmente fusilado doutras tres páxinas webs, pro en especial da xa archicoñecida Horas Perdidas)
UPDATEADO: Seguir lendo
A JIMMY OLSEN, fotógrafo do Daily Planet e mellor amigo de Clark Kent/Superman . Mellor amigo a pesar de ser tan papaostias de non pisparse de que son o mesmo tío. O moi freak pensa que ten + dun amigo pro non é verdade, ten un só amigo con doble personalidá habituado a vestir con mallas e gallumbos cantosos axustados.
Hoxe en día é un chaval que curra de fotógrafo freelance para un só periódico (xa me diredes, qué fillo de puta o dono do Daily Planet e que notas Jimmy: xa que traballas de freelance faino en distintos periódicos, e se o fas nun só PILLA UN CONTRATO, ANORMAL) Jimmy estorba, fai chistes malos, fai ver que está ahi, non importa a ninguén e punto pelota, calquer día palmará de forma horrible e a historia seguirá o seu curso.
Pero nos anos 50-70, este tío era o Señor Estou en Todas as Coleccións de Todos os Superheroes Habidos e por Haber e Teño Serie Propia. O amigo Jimmy triunfaba como un cabrón coa súa serie, “Jimmy Olsen, o amigo de Superman”. E triunfaba significa que chegou a ser serie máis vendida da época, alo polos 50. ¿Sería porque a calidade das outras deixaba que desexar? Naaaaaaah, é que Jimmy era moito Jimmy.
GONZO IN THE CITY, YOU KNOW?
O Editor Inventado vive detrás de grandes columnas de fume de cigarro e luz ocre a través de persianas venecianas. Cheira a súor e a pulpa de periódico dos anos corenta, e a súa camisa neoiorquina arremangada polos brazos peludos faime recordar ao avó dun curmán meu. Pídeme o simple e chan reportaxe de recheo titulado “unha noite na Ópera”, pero non sabe que eu sei quén era Hunter S. Thompson e que as Thompsons disparaban a matar.
(Insertar smiley con sorriso socarrón, poñer rockabilly. Jailhouse Rock, música “gangster” de verdade e non esa mierda que escoitan os negratas).
A máquina do Editor Inventado empeza a rular e a contar billetes e, no medio desta música ensordecedora e do vainonvai do ventilador, o homel é en voz alta.