Ma Tua PrtaMan Morta Man Mrta Man

Man Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua Portaan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua Porta

Man Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua Portaan Morta Man Morta, Peta Na Tua Portaan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua Portaan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua PortaMan Morta Man Morta, Peta Na Tua Porta

Arrástrase sangrando a través da porta da cabina coa cousa plana metálica e fría incrustada nas escuras protuberancias negras da cabeza segregando mucosidades a sobre o óvalo rugoso do cranio en carne viva os hinchados ollos negros brillando como escuro mármore empapado en bágoas coas palmas das mans escorregando polo peito espido en vértebras contadas unha a unha sobresaíndo por finas membranas castañas peludas resecas como coiro do deserto as enclenques pernas vermellas retorcéndose espasmódicamente sobre a vía do tren nunha dor indescriptible dos ósos de cristal quebrados rotos como unha vaixela purulenta en porcelana que cesan ao ser destruídas.
O berro que atravesa a noite e se incrusta nas almas cristal fino cristal puntiagudo inxectando veneno nos pescozos virxes libera unha a unha pingas litros ríos de líquido sangue vermello e beige sobre a espalda reseca e peluda do home morto ollos negros como a fin do túnel escintilan unha dúas tres veces como agullas do reloxo en intervalos regulares e estoupan en virulentos racimos de pus cando a pel murcha cae pouco a pouco retira o gran da uva e tira o pelello morado ao chan así mesmo e en sí mesmo chora pero non ten lagrimais e caelle a cara pesada coma un ferro vello sobra a vía retórcese un par de veces buscando as mans as pequenas mans doridas xa non atopa máis que minúsculas poutas manchadas empapadas en súor salgado doloroso corrosivo sobre carne carne chea de sangue escuro que mancha a noite mancha a vía e todo é vermello. Vomita sobre sí mesmo coma un neno e isto só lle importa durante un anaco mira cara atrás e non ve nada pois os seus ollos onde están? estouparon esmagados pola calor a calor infernal pero o metal frío na cabeza que lle… que lle intenta tapar o rostro con algo denso e calmo cae a noite cae e arde o pequeno motor preto del escoita un pequeno ruido como unha explosión lonxana e sinte que se arrastra a través da vía quizáis o arrastren? non sinte nada pero tampouco as pernas pode que o arrastren polas pernas intenta atopar as súas pernas pero non están onde están?? máis vómito xa non importa cantas veces vomitou xa? da igual as pernas onde están as pernas e que é ese frío na caluga ah si o pequeno anaco de metal recorda como se incrustou e recorda a cara que ardeu diante perante ante del sobre el e baixo el e o ruido lonxano non cesa arde algo cerca del que o queima pero está lonxe non sobre el onde está el? está baixo a masa das vías pode ser? iso non pode ser onde como foi arde o pelexo intranquilo da noite e os ollos non ven nada as pernas!!! onde están as pernas??? non sinte nada mais que o torso a cabeza o metal frío os negros ollos que estouparon (e rematan por estoupar) nun esputo noxento que nada serve onde carallo foron as negras pernas sanguentas pernas o súor que lle recorre a frente deixa saír surcos de fume pois como ácido que lle corroe a mente e xa non pensa en nada en nada en nada…