Curioso, ¿que me pasou?. Aos doce anos eu era un cultureta. Podía tragarme as tres do Padriño nunha tarde, ver Ciudadano Kane e pedir doble ración das miñas pelotas pra rematar. Ata non lle facía ascos a esas pelis-patada no coxis da nouvelle vague. Incluso traguei algo de dogma (era xove e inconsciente. Logo madurei: e iso é o que distingue a un gafapasta dunha persoa adulta).
Agora… agora…
Quero ver isto.
E sobre todo isto.
¿É moi grave?
(E non, non me gusta Amelie. Pero iso non ten que ver co meu dexenere. Iso é porque, como xa dixen, un ten que madurar e distinguir cando a un o toman por parvo intentando colar algo supostamente intelixente).
(Como sexa, tampouco me gusta Von Trier).
(Boh…).
3 Comentarios
Comments RSS TrackBack Identifier URI
Monitos Efervescentes SA 
Ti o que tes é un problema mental que ten q súa orixe nas pallas que te tes feito pensando no Mono Rafiqui
Ese cuíño respingón de mandril…
si tio