E digo eu que os triglicéridos teñen o seu dereito, non?Porque agora ven o señoritingo con que os hai que exterminar extremadamente ben exterminados e ala, todo cristo a mercar pistolas.
Seguir lendo

¡Por suposto, non podía faltar un post sobre as eleccións!

“¿Por que votar ao mal menor?”, din desde a secretaría este Antigo Partido… Aaaaai, ¡qué de puta nai debe ser un congreso cheo de deuses primixenios, abinos deformes comedores de cabras e homes-peixe…

Sen máis dilación… ¡vota(nos)!

Gracias, Lovecraft… sabía que algún escuro día de lúa negra nos serías útil.

lovecraft.jpg
“¡¡¡Güiiiiiiiiii!!!”

Rambao!

1203831599099.jpg

Non sei se o Monito Plus(aka the fuckin’ traitor who’s gonna be punished) pensaba poñelo, pero abúrrome, e xa o fago eu, punto pelota.

Seguir lendo

Antón Reixa xa estivo máis delgado…

Atentos ao mítico playback desta xoia da infancia..

E xa que estamos en plan mitiquérimo, pois guai será que recordemos tempos mellores para a música peninsular (en xeral) e autonómica (en particular). Tacón, tacón:

Respondo xa á pregunta universal: non, non habia no youtubo o xa-algo-raiante tema da gallaecia antropófaga. Pero é que me escarallei con este.

E é mitico igual, amables señoras.

(Por certo, este post vai adicado a su Excma. Feu de Mier… graaaaan profesional do audiovisual).

GALICIA

GRAN CARALLO DE SAL.

(E, por suposto, a Francis Ford Coppola).

EyEyEyEyEy…….. YeAh

BUaaaaa, que exista esta peli quere dicir que existen máis monitos efervescentes, e que viven en Turquía.

Igual alguén xa falou desta peli, ou ma recordou nalgún momento existencial, pero é que acabo de ver nun dos programas de zapping da tele esta gloria de filme: “3 DEV ADAM” ou traducido ó cristiano “Los tres poderosos”.

A quen cona non lle molaría ver loitando ó puto capi América e a El Santo contra Spiderman!? Pois preguntádello a todo aquel que non coñeza esta peli (digamos un 99.888899% da poboación total mundial). Joder, estou tan emocionado que estou por chamar ó jodido turco que fixo isto:

Para máis información (e para que alguén vos explique de que vai a peli) clique no enlace: http://elphineas.com/?p=384


Amigo, esforzacheste demasiado

1203504229452.jpg

¡NO PUEDO CREER QUE NO SEA MANTEQUILLA DE YETI!

-Estou matando Yetis, ¡e desconcentrasme! Seguir lendo

El idiota de Mel Gibson te ha prestado su cara

Da la gracias que no han sido Mickey Rourke o Alfredo Landa

Ex Ignorantia Ad Sapientiam E Luce Ad Tenebras

Buenas!

Me presento: Soy nada mas que un humilde humanista. Me interesa los animalitos, la masoneria, la música, la cultura, el arte… Me preocupo por aquellas personas que, de alguna manera u otra, son importantes para mi y por aquellas que, no siendolo, pudieran o pudiesen ser blaco de dramaticos asesinatos. ¿Mi nombre? Poco importa, pero supongamos que me llamo Francisco de Asis.

¿Cuál es la temática de este post? Sería dificil definirla, extremadamete difícil, para seres como vosotros. Si alguien lo consiguiese, me habría definido a mi, y realmente, dudo que fuerais lo suficientemente inteligentes para tal hazaña. Pretende ser la salida al mundo exterior de mis reflexiones, de mis ideas, mis alegrías y preocupaciones, un faro de sabiduría que ilumine la oscuridad que invade este pobre y misero mundo. No pretendo escribir un blog para un público determinado sino para uno muy selecto, para groumetes. En realidad este es un comportamiento egoísta. Escribo este blog para mí. Este diario pretende ser un reflejo de mi, de mi alma atormentada; pretende ser la pantalla donde se proyecten mis pensamientos, mis esperanzas y mis planes.

Quizá os estéis preguntando por qué le he puesto “Ex Ignorantia Ad Sapientiam E Luce Ad Tenebras” de título. Bien. Si os digo la verdad, ni yo mismo lo se.

Me parecía un título adecuado ya que, en la vida real, en las relaciones que mantenemos con otras personas, nunca tenemos la certeza absoluta de nada. Siempre existe ese punto de incertidumbre, que unas veces es pequeño y otras veces es enorme. Es por ese punto de incertidumbre que vivimos, que estamos definidos. Sin emociones, sin incertidumbres, sin amor, la vida sería muy poco satisfactoria y dificilmente nos sentiríamos nosotros, aunque, por otra parte sería mucho mas humano, mucho mas racional prescindir de esa mentirosa y asesina empatia. Esa incertidumbre, esos sentimientos, están ligados fuertemente a nosotros, y nosotros estamos fuertemente ligados a ellos, nos destrozan, y son ciertamente nocivos en todos los sentidos y prescindibles.

Sin más, espero que disfrutes del post tanto como lo haré yo, y tengo que decir que lo disfrutare mucho.

Pasemos a otras cosas

Ahora mismo me encuetro copiando pegando tecleando delicadamentes estas lineas y bebiendo tranquilamente un jus de pomme marca vitalif. Es una bebida increíble. Al tomarla siento todo lo que no puedo expresar con palabras. Este ligeramente frio liquido tiene una fuerza misteriosa. Es evocadora, melancólica, triste a la vez que comparable a ambrosia celestial… Expresa como me siento ahora mismo, humillado. Expresa mis inquietudes, mis fantasías y mis deseos. Es sorberla y pensar en mil cosas. Pensar en cosas que fueron y que dejaron de ser, en cosas que podrían haber sido, y está rica.

El sabor del zumo es desgarrador al principio. Podría chuparlo una y otra vez sin llegar a cansarme nunca de el. Sabores que se repiten, que me llenan y me colma completamente. Probablemente los sabores mejor unidos que he paladeado. Me encantaría beberlo en una copa de cristal fino de verdad, en vez de beberla en el cutre vaso de nocilla en el que lo degusto ahora. Me gustaría beberlo solo, en un baso con filigranas de oro y plata, en medio del Amphitheatrum Flavium: Las gradas totalmente vacías, el patio de noche, silencioso, y en medio bebiendo mi preciado zumo. Bebido para nadie. Bebido para mi.

Y los osos con sus fingidas risas y su falsa felicidad. Detripados.