O home moucho bruxo vudi viaxeiro interdimensional que antes fora un neno perdido que chegara á casa da señora gorda buscando os seu fogar e esta lle dixera salta e el saltara de dimenión iniciando asi o seu viaxe é transformación xa me avisara. Sesos de Mono, que te perdes. Pero nada, eu nin caso, e para que si ao final non me ia enterar e non ia saber o que decir. E agora estou aqui, pedin participar eu personalmente nesta misión, evitar que Digra esperte en Digra, e non hai nada interesante a arte dos cadaveres, pero realmente xa me estou empezando a cansar de matar peluches cando EI! que era iso!? Vin a un dos nosos perversos clons monatdo nun extraño aparato articulado con forma de calquera cousa xigante mete medo dirixindo as tropas de saltóns ollos nauseabundos sabores, por iso deixei de comelos e dirixinme cara onde eles estaban. Pisei alguns dos nosos e algun dos vosos, e quizais mateia a mais camelos que koalas, pero ao final alacancei o meu obxetivo e puiden miralo aos ollos. E teño que decir, eran uns ollos preciosos. Intenteillos arrincar, pero el decatouse de cales eran as millas verdadeiras intencions e diu a volta. Mareamonos e vomitamos un enriba do outro mentres a masacre continuaba ao noso redor, Cal era, non o recordo. Despois pasamos ao postre e confeso que saben cociñar. Tiñanme atado e praticaban incisións no meu craneo cada pouco.Volvin a vomitar e as sabanas dixeronme que calase, que eu diso non sabia, pero conseguin contraatacar con tres cuartas partes de un furado de area de bisgandi, area coñecida no mundo e arredores polas suas aplicacións na reducción de penas civiles. Estaba claro que non me iban a soltar asi que decidiu soltarse el mismos, revolvendose sobre si mismo e tragandose a todo o que e envolvia, asi como Soereh consegui sair da tumba el tamen o fixo do apartamento dos Solubles Enemigos. EU. VOADEOS A TODOS. SEEEEEEEEEEEEEEEE.