Nah.

Foi entón que collín a carabina e saín ao vento xélido do exterior. As agullas prateadas da choiva resprandecían cortando as tebras e o vento afuracanado facía que o home de millo bailase coma un poseso.

O cacharro estaba ben suxeito entre as mans. O raposo moveuse entre a herba, alta.

Remexeu e berrou. Miroume. Os seus ollos refulxiron vermellos coa mirada de Merlín.

E os seus sesos voaron no ar frío e alterado da lúa.

——————————–

——————————–

Collín a barca do meu pai e xurei ante el e a súa corte non baixar do seu cabalo en toda a viaxe.

A tempestade mazou nos meus ósos, bateu nas pernas e nos brazos. Machacoume a cabeza, peneiroume os pensamentos. Mallou como quixo en min toda a longa viaxe, cos seus tronos de lume e as súas espadas de ferro. Cos picos do mar bravo e o frío da treboada preñada de escuridade. Non baixei do cabalo. Rompéronseme os brazos e cegáronseme os ollos. Cuspín o corazón. Quedei sen pernas. Non baixei.

E o cabalo esgazou en mil anacos contra as rochas da Illa Verde. E gabeei polo acantilado cheo de cadáveres.
Fun rei daquela xente. Fun o maís alto deles, e logo o máis baixo.

E cando me furaron o peito coas súas lanzas e me tiraron polo acantilado, quixo o oceano devolverme ás costas verdes do fogar de papá.

E, desta volta, a viaxe foi tranquila.

————–

——————

———————–

Os amos dos robots, con enchufes nos ollos e cintas de cassio en lugar de cerebros.

Os Necroanímicos ollan aos amos dos robots polas súas cen pantallas e viven enchufados á Maquina Nai bebendo refrescos de corrente alterna.

A Maquina Nai busca ao superhome para parir, del, ao Proto-deus. Feito de sangue e diésel. Bombeando sangue nun corazón de metal. Pensando pensamentos vermellos nun cerebro binario.

O Proto-deus renega do seu destino e busca aos Deuses.

Os Deuses abren a brecha das dimensións e matan e cortan e asasinan e comen bebés de carne e cortan cabezas de ferro. Crucifican ao Proto-deus nunha torre feita de ósos e cables.

E o mundo xira, e todo segue sendo normal.

 

——-

——-

O día que me cubriches de gasolina

non pensei

que foses prender os mistos…

Deixar un comentario

Aínda non hai comentarios.

Comments RSS TrackBack Identifier URI