Facía mil(2 anos aprox) que esta imaxe quedara inutilizada por culpa da codicia efervescentoide.
We must apologize.
Enjoy.
ME!
Clap, clap, clap.
Nova nova supernova. Nunha galaxia far far away, os reivindicativos mártires neozelandeses polos dereitos do falcón sifilítico emprenderon accións turbulentas contra membros do Partido Exterminador de Especies Chorras.
Según testigos, 5 individuos de entre 30 e 99 anos armados con pancartas reivindicativas neozelandesas, penes e cús de goma, irrumpiron sobre as 11:30 am na sala de reunións da base ZXkR-33.A no satélite 17/3, galaxia 7798K, pasada a 3ª nebulosa á esquerda. Os membros do PEEC, indefensos, responderon con fusiles de plasma de nivel 3.
O resultado foi a total desintegración de 3 atacantes e medio, 3 amputacións e 1 vexetalización. Ningún integrante do PEEC resultou ferido.
Do not bury them yet.
E ESTA É DE VERDADE TRISTE…
Morreu David Carradine, gran actor, pequeno saltamontes.
Un Frankenstein sen igual e o Bill de tódolos Billes
DEP
Scrach 3 elevadoacuatroporcuatrodieciseismenosveintisietecuartos.
El receptáculo derecho estaba algo desordenado, la Sra Frexet, que acostumbraba limpiarlo concienzudamente cada día a las 3:33 en punto y coma, ya no se encontraba en condiciones de hacerlo más. El Sr T acudía cada domingo al cementerio, con la esperanza de recuperar sus servicios.
Los martes, de 10:45 a 13:00, el Sr T dedicaba su tiempo a su mayor afición, la caza del escarabajo de la patata con dinamita. Sólo podía realizarla ese día y durante dicho intervalo de tiempo, como consecuencia de las quejas de los Crusoe, vecinos por parte de Madre.
El juez de Madre, SSRP, era un hombre tranquilo, y como tal disfrutaba del heavy metal en su futón escatológico de las cuatro A’, viendo a la vieja Crusoe sucar los cielos por la ventana del salón.
500
Ni uno más, ni uno menos.
NECROLÓXICAS!
So unha cousa me podía sacar do meu letargo simiesco e poñerme de novo a escribir sobre a fría superficie dixital deste Noso Vello Blog Efervescente. Unha violenta sacudida no rostro e nos hombros (unida ao feito de que por fin me deu por buscar a contraseña de wordpress pra usala no ordenata novo…) puxo ao Voso Humilde Amo a escribir o que máis feliz e chachipiruli o fai neste mundo… ¡As necrolóxicas!
¿Quen palmou? ¿Quen palmou? Rumblerumblerumble… Os ecos resoan nos pasillos levando esta pregunta dun lado a outro coma nunha partida de frontón esquizoide… Rumblerumblerumblerumble… pois o afortunado gañador dun boleto de saída deste puto-inferno-ao-que-chamamos-vida é…
A batalla en Digra: Gloriosas luces dun triste mencer
BAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH
(e mais nada)
visitas
Monitos Efervescentes SA 
